UCZESTNIKOM PLENERU

Wszystkim mieleckim artystom
Którzy piękno chcą sławić w obrazach
Odmłodzenie ducha przynosi
Kolejna inspiracyjna faza

Nałęczów Puławy Kazimierz
Wabią majem słońcem i zielenią
Barwami nieziemskiej palety
Budzą serca które jeszcze drzemią

Bez ustalonych z góry oczekiwań
Przy spacerach w duchowej przestrzeni
Rodzą się pomysły uchwycenia duszy
Miejsc które dla nas minutą na ziemi

Chłoniemy rozświetlone pejzaże
Przez powieki na wpół przymknięte
Światło piękno zamienia w witraże
Drzewa z nimbami jak figury święte

Światłem obrysowane krawędzie
Kamieniczek w barwnych pasażach
Roztańczone świetlane kolory
W naszych duszach i na naszych twarzach

Słońce pada na wysokie wieże
Ześlizguje się po grzbiecie kościoła
Wędrujemy zadumaną uliczką
Bo tam Duch Piękna nas woła

Plenerowe spotkania
Jednoczą nas z wiecznością
Czujemy się znów jak dzieci
Karmione Pięknem Miłością

Artystyczne zamiary i plany
Krótkie chwile naszego istnienia
To co widzimy podziwiamy
Bóg wpisał w plan naszego zbawienia

Wyłuskujemy wspaniałe widoki
Przemierzając swego życia drogi
A On siedząc na ruinach naszych serc
Opowiada Ewangelię ubogim

Czujemy na sobie Jego oczy
Gdy toniemy w niemym podziwie
Gubimy się wśród zachwytów
Tak zwyczajnie niemądrze prawdziwie

TO MIEJSCE

Dziwna obecność Pani naszej
Tu na tym wzgórzu Kazimierzowym
Ubogaca nas wrażliwością
I otwiera na zdumienia nowe
Daruje czyste przejrzyste milczenie
Od mówienia bardziej owocne
Obdarza wnętrza światłem kolorami
Przemienia serca w religijnie mocne

Namaluję bardzo prosty obraz
A im prostszy tym bardziej bogaty
Narysuję atmosferę tego miasta
Bez tytułu bez podpisu i bez daty
Niech spoglądający na obraz
Nad sobą się pozastanawia
I niech czyta jego tajemnicę
Co wszędzie niedomówienia zostawia

Piękno musi się dostać do wnętrza
Wszystkimi możliwymi zmysłami
I nie tylko to co jest obok
Lecz i to niewidoczne gdzieś nad nami
Życie bez podziwu dla niego
Jakieś liche wątłe i jałowe
Bez piękna i modlitwa wysycha
Ginie źródło siły duchowej

To miejsce ubrane w prostotę i siłę
Błyszczy owocnej twórczej pracy obietnicą
Tutaj się zastanawiamy
Nad istotną wielu doznań tajemnicą
Zauroczył mnie wiatr w twoich włosach
I milczenie uczące milczenia
I melodia wiślanej toni
Zbieżność w czasie naszego istnienia

PODZIWIAM

Siedzę pod parasolem
Wytchnienie nogom daję
Podziwiam piękny Kazimierz
Oplątany zielenią i majem
Kopiuję stare budowle
Zdobione frontony kamieniczek
Czerwone dachy pod niebem
I prześwity wąskich uliczek
I starą studnię i Rynek
I Wisłę i gołębie
To jeszcze nie ten Kazimierz
Bo trzeba wczuć się głębiej
W atmosferę miasteczka
W turystyczne klimaty
Odkryć w tym co widoczne
Swoiste mikroświaty
Galerie rękodzieła
Straganów parasole
Ujrzeć bogactwo dusz twórców
I tłumy turystów w dole
I ciepły nastrój ryneczku
I wspaniałe wiślane „gondole”