ZAGUBIONY

Od poczęcia skazany zostałem
Na poniewierkę swej duszy
W gwiezdnym układzie konstelacji
Zawieszonej między niebem a ziemią
W oceanie metafizycznej niezrozumiałości.
Nie dawałem nikomu przyzwolenia
By potraktowano mnie w ogarniającym
W mistycznym wszechświecie
Jak nic nie znaczące tło w materii doboru
Dla zachodzących w nim przemian.
Stąd świat potraktował mnie
Na co w swej pysze zasłużyłem
Zostałem pyłem w otchłani kosmosu
Bez pozostawienia mi możliwości
Własnego, może i doskonalszego wyboru.

PRZECHADZKA

W słoneczne popołudnie
Na wiosennym spacerze
Spotkałem przyjaciela.
Starał się nie opuszczać mnie
Ani na chwilę
Jakby na smyczy był,
I Choć krótko byliśmy razem
Na dobre ze mną się zżył.
Czas szybko upływał,
Lecz niepokojąco dziwnie
Przeżywałem jego obecność
Nie mogąc nawiązać rozmowy,
Zawrzeć znajomości,
Dzielić się myślami
Dla okazania mu mej radości.
Zdeterminowany przystanąłem
By spojrzeć intruzowi w oczy,
Ze zdziwieniem stwierdziłem
W ten pogodny majowy dzień,
Że jak satelita krążył wraz ze mną,
Mój własny cień.

MOGIŁA

W oparach wilgotnych mgieł
Wśród połamanych konarów drzew
I prochem pachnących traw
Przystanął strudzony wędrowiec
Jeszcze nie starzec,
Nad zaniedbaną leśną mogiłą
Czas, której odmierzał
Zapadnięty brzozowy krzyż.
Oparł zmęczoną twarz
Na przytwierdzonej do niego
Widać w pośpiechu złamanej desce,
Wytężył znużony wzrok, by ujrzeć
Na jej zatartych nierównościach
Skromną o zmarłym informację
Bo choć w swej powrotnej drodze
Z długiej, wojennej tułaczki
W różnych miejscach mogiły mijał
Ta, wydawała się ... jakby niczyja,
O czym świadczyły litery ŻNN
Niezgrabną ręką wyryte
Oznajmiając, ze tu jest pochowany
Z dala od swych najbliższych
ŻÓŁNIERZ NIEZNANY.

Zaborczość

Od Adama i Ewy
od prehistorii czasów
ogarnięty rządzą
homo sapiens
nieustępliwy w pościgu
za pompatycznym
surowym, okrutnym
despotycznym
sposobem na życie
trwa i trwa
wynaturzony
z wartości koegzystencji
nie tylko moralnej
trwa i trwa
osaczony chciwością
dla zaspokajania
kaprysów doczesności.